Het bruin in het grondwater is ijzeroxide: roest. Planten en dieren gebruiken net als wij ijzer voor hun stofwisseling. Dit ijzer wordt door regen uit plantenresten gespoeld en sijpelt langzaam de bodem in en maakt donkerbruin grondwater. Of het spoelt het dunne ijzerhoudende laagje weg om de zandkorrels: het geel uit het zand. Of het stroomt langs ijzerhoudende lagen. Op sommige plaatsen komt fossiel, basisch grondwater van tienduizenden jaren oud aan de oppervlakte, verzadigd van mineralen, die vroeger als kostbare meststof diende. Vandaag de dag zal het zover niet komen met de oer van deze aardse schilderingen. Gemalen zuigen het meeste water weg, nog voordat de mineralen kunnen bezinken, en voordat het, voor een nieuwe cyclus, door vegetatie en bacteriën kan worden opgenomen.
De hooilanden van Terwispel, vooral die van Bouwes Polder, stonden bekend om de beste kwaliteit hooi. Drie snedes hooi per jaar waren niet ongebruikelijk. Dat was mogelijk dankzij slimme bevloeiingen met het mineraalrijke grondwater. Voor deze bevloeiingen had men hogere grondwaterstanden nodig. Kunstmest en steeds zwaardere machines vereisen drogere gronden en daarmee een lagere grondwaterstand, waardoor de vroegere, vruchtbare (blauwgras)weiden marginale gronden zijn geworden.
Omdat Bouwes Polder een echte zomerpolder is (was) ligt ze laag. Met simpele aanpassingen zou het oude bevloeiingssysteem weer werkzaam gemaakt kunnen worden en kunnen de oude, 19e eeuwse blauwgraslanden in volle luister worden hersteld. 
Boswachter Schievink heeft tijdens zijn werk bij Staatsbosbeheer een meertje laten aanleggen, waardoor er nu nog sterkere grondwater-kwel in de polder is. Dit kostbare grondwater wordt momenteel echter zo snel mogelijk weggemalen. Pachtafspraken lijken een herstel van de blauwgras weiden onmogelijk te maken.